Bartın Halk Eğitim Merkezi’nin yıl sonu etkinliklerinden herkesin içini ısıtan bir yaşam öyküsü çıktı. 14 yaşında kaçarak evlenen Elmas Durukan, 33 yıl sonra gelinlik giymenin mutluluğunu yaşadı. Heyecanı tarifsizdi…
Beyaz gelinliği katıldığı kursta edindiği beceriler ile 20 günde diken Elmas Durukan’ın ilk işi, gelinlikli fotoğrafını Macaristan’da çalışan eşi Bayram’a göndermek oldu. İşte onun hikayesi.
BARTINSTAR/YAŞAM
Bartın Halk Eğitim Merkezi, hareketli geçen bir dönemin ardından çeşitli etkinliklerle sezonu tamamladı. Halk Üniversitesi’nin yüzlerce kursiyerinden biri olan 47 yaşındaki Elmas Durukan’ı 33 yıllık hayallerine kavuşturan da bu etkinlikler oldu.
Aslen Samsun Bafralı olan Elmas Durukan, kızının eğitimi için geçen yıl Bartın’a taşındı. Zamanını iyi kullanmak, bir şeyler üretmek ve öğrenmek amacıyla Halk Eğitim Merkezi’nin giyim kursuna katıldı.
Elmas Durukan’a podyumda kızı Emine Nur eşlik etti.
Çatmaca’daki Yaşam Merkezi’nde renkli bir dönem geçiren kursiyerler, yıl sonu etkinliği kapsamında kendi aralarında bir defile tertipledi.
KENDİ DİKTİĞİ GELİNLİKLE PODYUMDA GURURLA YÜRÜDÜ
14 yaşında sevdiğine kaçarak dünya evine giren Elmas Durukan için bu eşsiz bir fırsattı; gençlik yıllarından bu yana hayallerini süsleyen beyaz gelinlik giymek…
Elmas Hanım’ın bu fikri, kursta heyecanla karşılandı. Bartın Halk Eğitim Merkezi sergi salonunda önceki gün yapılan defile günü gelip çattığında Elmas Durukan’ın heyecanı tarifsizdi.
Beyaz gelinliği ile podyumda ağır ağır yürüdü. Yürüyüşü sırasında 33 koca yıl film şeridi gibi geçti gözlerinin önünden.
Alkışlar arasında yürüyen Elmas Durukan, gelin çiçeğini fırlatmayı da ihmal etmedi.
Defile ardından ilk işi, beyaz gelinlikle çektirdiği fotoğrafını Macaristan’da çalışan kocası Bayram’a göndermek olan Elmas Durukan, “Beyaz kelebeğim” yanıtını alınca mutluluğu katlandı.
Kendisine bu heyecanı yaşama fırsatı tanıyan kurstaki hocası Gürcan Öztürk’e teşekkür etti.
ODAMA KİBRİT KUTUSU GELDİ: BENİMLE KAÇIYOR MUSUN?
Elmas Hanım, duygularını şöyle paylaştı: “14 yaşımda karşı komşum Bayram’la birbirimize aşık olduk. Takvim yaprakları 1991’i gösteriyordu. Aslında her şey yolunda gözüyordu, ailelerimiz bize nişan yapacaktı.
Ancak gündüz Bayram’a bir dedikodu ulaşmış, ‘Elmas’ı başkasına verecekler’ demişler. Akşam odama bir kibrit kutusu düştü. İçinde şöyle yazıyordu: Hava nasıl oralarda üşüyor musun? Yarın akşam benimle kaçıyor musun?
Aramızdaki tek konuşma bu oldu. Yanıma sadece nüfus cüzdanımı alarak ev terliklerimle evden çıktım. Kaçtık… Ailelerimiz bu duruma ilk başta öfkelense de kısa süre içinde anlayışla karşıladı. Ancak bir düğünümüz olamadı. Beyaz gelinliği hiç giyemedim.
Bayram’la mutlu bir evliliğimiz oldu. İkisi erkek üç çocuğumuz var. Bayram’a 25’inci yılımızda gelinlik giyip bir fotoğraf çektirme isteğimi ilettim. Ancak ister hayatın koşuşturmacası deyin, ister ihmal… Yine olmadı.
GELİNLİĞİ KURSTA ÖĞRENDİKLERİMLE KENDİM DİKTİM
Halk Eğitim kursunda bunları anlatınca tüm arkadaşlar bana büyük destek verdi. Kursta edindiğim becerilerle gelinliğimi kendim dikecektim. Ancak gelinlik dikmek öyle kolay bir iş değildi.
Defileye 20 gün kala gittik tülleri aldık. Saten, süsleme gereçleri, çiçeği derken çok koşturduk. Ve ortaya harika bir gelinlik çıktı.
Yıl sonu defilesi kendi aramızda olacaktı. Ancak salon çok kalabalıktı. Podyumda yürürken heyecandan neredeyse düşüp bayılacaktım. Ancak salondan yükselen alkışlar bana cesaret verdi. Çok mutlu oldum. Desteği ve emekleri için başta kurs Hocama, arkadaşlarıma ve Bartın Halk Eğitim Merkezi’ne sonsuz teşekkürler.”
