Tarih yaprakları 17 Ağustos 1999 tarihini gösteriyordu. Saat, gece yarısı 03:02…
Türkiye, yakın tarihte eşi benzeri görülmemiş bir zelzeleyse sarsıldı. Merkez üssü Gölcük olan deprem, hemen herkesin hafızalarına kazınacak yaralar açtı.
Kara haber Bartın’a bomba gibi düştü. Enkazlardan biri, “Bartın’ın ruhu” sayılan isimlerden birini alacaktı aramızdan. O isim, Avni Çelebi’den başkası değildi.
Yıl 1995… Avni Çelebi-Zeki Çakan seçim hazırlıkları…
xxx
Bazı insanlar vardır; önemli olmak için çaba göstermezler.
Onlar zaten önemlidir. Duruşuyla, oturuşuyla, el sıkışıyla, gülüşüyle…
Bartın siyasi tarihinin bana göre en önemli isimlerinden biriydi Avni Çelebi. Her şeyiyle Bartın sevdalısıydı.
Bartınspor için pek çok kişinin rüyasında bile göremeyeceği meblağları harcamaktan çekinmezdi.
Lider ruhluydu.
Onun bulunduğu ortamlarda seviye hep yüksekti. O ortama giren herkes doğal olarak saygılı bir duruş sergileme zorunluluğu hissederdi.
Sokakta mütevazı…
Yaptığı işlerde görkemli ve gösterişliydi.
Onun ürettiği binalar hep businees’tı.
Yenilikçiydi. Bartın’da o yıllarda ilk kurulan iki TV kanalından biri onundu.
İddialıydı.
El attığı işlerde en iyisini yapmak için ne gerekiyorsa çekinmezdi. Bartın’da yoksa dışarıdan bulurdu.
Anavatan Partisi’nin İl Başkanıydı. O siyasete değil, siyaset ona yakışırdı.
Yönetimleri efsaneydi…
Osman Turna, Ziya Çelik, Hayri Baştan, Kurtuluş Abanalı, Yusuf Aldatmaz, Dinçer Çavuşoğlu, Tarkan Günay, Serkan Özbakan…
Refik Akmaz, Erhan Karakoç, Abdülkadir Yükselen, Mehmet Tozoğlu, Cem Makaracı, Ergin Dinç, Nazif K. Yusufoğlu, Lütfi Arifoğlu, Yaşar Çöme, Celal Tosyalı…
Hepsi, onun liderlik ettiği Anavatan Partisi’nin kadrolarında görev almıştı. Ancak sorun şu ki; siyaset çok vefasızdı. Bu vefasızlığın baş aktörü de kendisi olacaktı. Şehrin mazbatasız milletvekiliydi o. Hep de öyle kalacaktı.
Bartın basın camiasının tozunu yutan Kanal74 çalışanı Aliye Ünal ile Kaan’ın nikah töreni… Avni Çelebi ekibiyle düğünde…
xxx
Kıymetli dostum Arif Üçler’in belgesel niteliğindeki yazısı, bir kez daha o günlere götürdü beni.
1995’in ilk çeyreğinde Hacı Hasan Bulut’la buluştuk Avni Çelebi’nin İpçiler Sokak’taki ofisinde. Kısa süre önce kurulan Bölge Gazetesi’ni bizim yapmamızı istiyordu.
Serde delikanlılık olunca, “Parti il başkanısın, nasıl olacak” diye sordum.
Anlattı, sonunda “Benim başarım, bu gazetenin tarafsız olması olacak” cümlesini kurdu. Bu cümle ikna olmak için yeterince güçlüydü.
Gazete yapmayı bildiğimi sanıyordum. Yıllar sonra anlayacaktım, habercilikle gazetecilik arasında büyük fark olduğunu…
Dün gece o dönem çıkardığımız gazetelere bir göz attım. Siyasi hedefleri olan bir gazete patronuyla hiç röportaj yapmadığımı fark ettim.
Yetmezmiş gibi, en büyük rakiplerin çok daha fazla haberleri süslüyordu gazetenin manşetlerini.
İster acemilik deyin ister iş bilmezlik.
Avni Çelebi bir gün bile gık demedi, ‘bu neyin nesi’ diye sormadı. Biz o “tarafsızlık” cümlesini fazla ciddiye almıştık, o da hep arkasında durdu.
Böyle bir gazete patronuydu işte.
Avni Çelebi ile teşrik-i mesaimiz 6-7 ay kadardı. 1995 sonunda askerlik için Bartın’dan ayrılacak ve gazetecilik yaşamıma üç öne öncesine kadar ulusal basında devam edecektim.
İşte Avni Çelebi’nin sahibi olduğu Kanal74’ün genç ekibi… Hepsi tutkulu, heyecanlı…
xxx
19 Ağustos 1999…
Zelzele, ülkenin bir ucundan diğer ucuna herkesi derinden etkiledi.
Didim’de tatildeydim. Hemen yakınlarımı aradım. Herkes iyiydi. Yine de tatili yarıda kesip İstanbul’a döndüm.
21 yıl öncesinin Sabah grubunda gazeteciliğe devam ediyordum. Kara haberi ilk duyduğumda sarsıldım. Böyle bir gidişi konduramadım hiç.
Beraberinde Bartın’dan büyük bir parça götürdü Avni Çelebi.
Geride kederli bir eş, pırıl pırıl üç erkek evlat ve çok sayıda dost ve önemli hizmetler bıraktı.
Yarın 17 Ağustos 2020. Büyük depremin yıl dönümü.
Unutmadık seni Avni Abi.
Ebediyete intikalinin 21. yılında rahmet, minnet ve özlemle anıyoruz.
Mekanın cennet olsun…
