Sözcü başyazarı eliyle başlatılan “Külliye’ye giden CHP’li”
operasyonuna su taşıyanların izi sonuna kadar sürülmelidir.
CHP Genel Merkezi’ne ya da Beştepe’ye uzansa bile…
Türkiye 4 gündür Sözcü başyazarı Rahmi Turan’ın “Külliye’ye gizlice giden CHP’li” iddiasıyla ile yatıyor kalkıyor.
Kılıçdaroğlu iddiayı sahiplendi. Erdoğan “Cumhurbaşkanlığı mı ortaya koyarım. Sen genel başkanlığını ortaya koyacak mısın” diyerek meydan okudu.
Baskılar arttı; Rahmi Turan, bahsi geçen CHP’nin Muharrem İnce olduğunu duyurdu. Muharrem İnce “Doğru çıkarsa Taksim’de kendimi yakarım” açıklaması yaptı.
Ardından kaynağını açıklamak zorunda kaldı. O kaynak gazeteci Talat Atilla idi…
Bu kez tüm dikkatler Atilla’ya yöneldi.
Acaba CHP’ye operasyon mu çekiliyordu. Yoksa CHP’de yaklaşan kurultay öncesi iç hesaplaşma mı yaşanıyordu?
Kılıçdaroğlu ve sözcüleri ısrarla “Bu operasyon saray kaynaklı” iddiasındaydı. İnce kanadı ise CHP’de muhalifleri susturma hatta yok etme hedefli bir kumpas vardı.
Bu sırada ekranlara Talat Atilla’nın sözleri yansıdı. Bilgi kaynağını şu sözlerle ifşa ediyordu: Bilgiyi getiren bir CHP’li. Bunu bir şekilde Kılıçdaroğlu’na da teyit ettirdim. Ya o kaynak ya da Kılıçdaroğlu açıklasın…
Herkes, her şey töhmet altındaydı ve bu Sözcü gibi iktidara muhalif bir gazetenin eliyle yapılmıştı.
RIZA YALÇINKAYA’YI ARADIM… NELER OLUYOR?
Bu yaşananlar ne anlama geliyordu?
Hemen CHP’nin en kıdemli isimleri arasında yer alan eski Milletvekilimiz Rıza Yalçınkaya’yı aradım. Neler olduğunu en iyi anlatabilecek isimlerden biri oydu kuşkusuz.
Önce ulaşamadım. Kısa süre sonra dönüş yaptı, Ankara’daydı ve trafikteydi. O yüzden pazartesi buluşmak üzere sözleştik.
Fikir işçiliği yani gazetecilik gerçekten zor bir iştir. Bilgiye ulaşmak yetmiyor, o bilgiyi teyit etmek, hatta konu çok önemliyse masaya belge koymak zorundaydınız.
Rahmi Turan bunların hiçbirini yapamadı. Peki onun gibi yarım asırlık deneyim sahibi bir gazetecinin böyle bir hatayı yapması sıradan mıydı?
25 yıllık ulusal basın deneyimim sırasında pek çok eski tüfek gazeteci ile mesai yaptım. Baykal’a kaset kumpasına şahit oldum. Ancak böylesini hiç görmedim.
Rahmi Turan’la hiç çalışmadım. Ama yakın basın tarihimizdeki Rahmi Turan geleneğini bilecek kadar eskiyim. Sakallı bebek asparagasıyla gazetelere yüzbinlerce traj yaptıran, gazete patronlarının sevdiği modellerdendir Rahmi Turan.
Bilgiye ulaşmanın gazetelerle yaygın olduğu dönemlerin prenslerinden biridir. Şimdilerdeki konumunu herkes biliyor zaten.
Konuyla ilgili sorulara verdiği mahcup ifadelerini hayretler içinde dinledim. Ve bir gazetecinin kaynağını açıklamak zorunda kalmasına ilk defa şahit oluyorum.
Kuşkusuz basın tarihimiz açısından önemli bir kırılmanın yaşandığı gün olmuştur son birkaç gündür yaşananlar.
Ben siyasetçi değilim. Siyaset edenler elbette bu tartışmanın sonunda kıvrak bir yol bulacak ve kaostan çıkma yolunu arayacaktır.
Benim asıl üzüldüğüm nokta, tüm bu tartışmanın kaybedeni gazetecilik olması ihtimalidir.
Tartışmanın kaynağı yeni yetme bir gazeteci olsa yine aldırış etmeyeceğim ama memlekette ne kadar kelli felli gazeteci varsa, neredeyse yarısı konuya müdahil olmuş durumda.
Kullanışlı gazetecilik kavramları bir kez toplumun önüne atılmış vaziyette. Tartışmada adı geçen gazeteciler, mesleğin geleceği ve itibarı açısından tüm gerçekleri en şeffaf biçimde kamuoyu ile paylaşmalıdır.
Aksi takdirde isimleri tarihe kara leke olarak kazınacak, meslek onuruna verdikleri zarar uzun süre silinmeyecektir.
Aynı şekilde her fırsatta gazeteciye kaynağını soran siyasilerin, sırf rakiplerini töhmet altında bırakıyor diye hiç sorgulamadan bu iddiaların üzerine atlamasının bir bedeli olmayacak mıdır?
Bu iddialar, kimi töhmet altında bırakıyor, kim yalan/kim doğru söylüyor, bu kaos kimin işine yarıyor tartışmayacak mıyız…
Süreç baş döndürücü bir hızla devam ediyor. Bu durumu sorgulamaya devam edeceğiz…
