Mehmet Hocazade Ailesi, 1926’nın 5 Temmuz’unda binek otomobili Bartın’a getirdiğinde şehir ilk kez korna sesiyle tanıştı. O tarihten bu yana çok şey değişti. Şehirdeki motorlu araç sayısı 51 bin 670’e yükseldi.
Kemerköp’den Çatmaca’ya, Kırtepe’den Orduyeri’ne otomobille geçmek çile haline geldi. 100 yıllık tarihi köprüler, şehrin trafik yükü altında ezilmeye başlayalı yıllar oldu. Ama çare üretilemedi. Türkiye İstatistlik Kurumu (TÜİK), her ay yaptığı gibi şehirlerdeki trafiğe kayıtlı son otomobil sayılarını bu ay da yayınladı. Buna göre 2019’un başında 51 bin 424 olan motorlu taşıt sayısı, yıl sonu itibarı ile 51 bin 670’e yükseldi.
Şehir nüfusu yıldan yıla köylerde azalırken şehir merkezinde arttı. Bugün Bartın il geneli nüfusu 200 bine ramak kaldı. Bu rakamlara göre şehirde her 4 kişinin birinin otomobili var. Ancak şehir içi yollar, artan otomobil sayısına ayak uyduramayınca Bartın trafik sorunuyla karşılaşmaya başladı. Özel otomobillere öğrenci ve işçi servisleri, yük taşımacıları da eklenince başta köprüler olmak üzere Bartın yolları uzun zamandır eror veriyor.
Bartın’a ilk otomobil 1926’da geldi. Erkan Aşçıoğlu’nun kaleme aldığı Bartın’da Tarih kitabına göre Mehmet Hocazadeler, 1926’nın 5 Temmuz’unda bir binek otomobille Bartın caddelerinde boy göstermeye başladı. Bartın nüfusu aynı tarihlerde 8 bin 626’yı bulmuştu.
1965’te şehirdeki taşıt sayısı 520’ye ulaştı. Nüfus ise 12 binlerdeydi. 1970’de ise motorlu taşıt sayısı 626’ya yükselecekti. Bartın-İstanbul doğrudan otobüs seferleri başladığında tarihler 15 Mart 1951’i gösteriyordu.
2002 yılında Bartın nüfusu 176 binlerdeyken araç sayısı 18 bindi. 2020’ye günler kala nüfus 193 bini aştı. Motorlu araç sayımız ise 51 bin 670 olarak kayıtlara geçti.
