10 kardeşli geniş bir ailenin mazbut bir evladıydı Erdoğan Ulusoy. Çocuk yaşlarında başladı çalışmaya. İş makinalarını serçe parmağıyla kullanacak kadar mahirdi.
Ancak bu şehrin çocukları, ekmek parasını bir madende bir de ormanda kazanıyordu. Yiğidin harman olduğu yer; ya toprağın yüzlerce metre altında ya da yüksek dağların derinliklerindeydi.
Geçim sahibi olmak, para kazanmak, aile kurmak böyle meşakkatli çalışmalar gerektiriyordu.
Ormanı seçti Erdoğan. Aileden gelen gelenek oydu. Otomobillerin parmakla sayılacak kadar az olduğu dönemlerde, Kumluca’nın gökyüzüne değen ormanlarında kamyon kullanıyor…
O ormandan gelen dev tomrukları iş makinesiyle hizaya sokuyordu. Omuzlarındaki yük, o yüzlerce kiloluk tomruklar kadar ağırdı.
“Yüz karası değil kömür karası, böyle kazanılır ekmek parası” deyişinin orman köylüsüne uyarlanmış haliydi Erdoğan. Bu dünyaya 3 fidan getirmişti. Tüm enerjisini o üç fidanın geleceği için kullanıyor, gecesini gündüzüne katıyordu.
Ama tıpkı maden gibi orman da zordu, zorluydu. Çalışma şartları ağırdı.
Yılmadı Erdoğan. Zorlukların üstüne üstüne gitti hep. Henüz 46 yaşında, geleceğe dair umutları, hayalleri vardı.
Ta ki 15 gün öncesine kadar. O çocukluğundan bu yana kullandığı, deyim yerindeyse serçe parmağıyla takla attırdığı kepçenin, ormanda devrileceğini…
Kepçe devrilirken kurtulmak için atlayıp altında kalacağını henüz bilmiyordu. Ona bir gelecek veren ormanın bir gün böyle bir sürpriz hazırladığını kestiremiyordu.
Ama olmadı. Ormanın emekçisi, hayatını adadığı ormanda solacaktı. Yazgı öyleydi.
Yaklaşık iki hafta süren tedavi süreci dün sona erdi.
Kumluca’nın Erdoğan’ı sessiz sedasız bu dünyaya veda etti. Orman 2019’un Eylül’ün de bir fidanı daha kara toprağına davet etti.
Güle güle Erdoğan. Güle güle arkadaşım. Mekanın cennet olsun.
NOT: Erdoğan Ulusoy’un cenazesi bugün Kumluca Merkez Camii’nde öğle namazına müteakip kılınacak cenaze namazının ardından aile mezarlığına defnedilecek.
